ساعت چنده؟

چهارشنبه ( 10 مهر) پسری رو گذاشتم خونه مامانم و رفتم برای  انجام کار بانکی،

کارم طول کشید، زنگ زدم خونشون از ش سراغ بگیرم

مامان گفت:  "خوبه و داره بازی میکنه،

بعدش هم گفت: "پسرت ساعت بلد شده"،

گفتم:  "یعنی چی؟ چطوری؟"

گفت: "خالش بهش میگه ساعت چنده و  اونم میگه "ده" "

ماجرا از این قرار بود که چشم  پسری به  ساعت اتاق خواهرم  گره خورده و داشته  با دستش هم بهش اشاره میکرده، خواهرم هم براش توضیح میده که این ساعته و بعد می پرسه علیرضا ساعت چنده؟ اون هم نه میذاره نه بر میداره میگه : "ده"

خواهرم بهتش میزنه، چند بار میپرسه و اون هم هر بار همون جواب رو میده.

من هم که اومدم خونه خواهرم داشت تعریف میکرد ماجرا رو،  تا تو حرفهاش به اسم ساعت رسید پسری گفت : "ده"

برای باباش  هم تکرار کرد  تا اون هم باورش بشه اما از اون روز به بعد دیگه نگفت.

قضاوت نوشت: باور نمیکنم که جز یک حسن تصادف پای چیز دیگه ای در میون باشه اما به هرحال چون  برا خودمون جالب بود خواستم اینجا هم ثبتش کنم. و باید اضافه کنم که از مدتها قبل "ده" تو دایره لغاتش وارد شده بود و گاهی بر حسب تصادف و خواست خودش به کار میبرد اما این بار اون نوع به کارگیریش خیلی به جا و جالب بود.