پشتکار مثال زدنی این بچه ها
پشتکار مثال زدنی این بچه ها سلام
از وقتی بچه دار شدم بارها و بارها پیش اومده که از خودم پرسیدم اگه پشتکار ِ ما آدم بزرگا هم مثل این وروجکها بود چی میشد؟ دنیا حتما گلستون میشد!
حتما همتون دیدین که یه بچه از تلاش برای ایستادن خسته نمیشه، هر قدر هم که بیفته دوباره بدون ناراحتی و ذره ای خستگی با یه انرژی مضاعف و نو از جا بلند میشه و به این کارش دوباره و دوباره ادامه میده تا اینکه بالاخره بعد از مدتی عضلات بدنش آمادگی لازم رو پیدا میکنن و با افزایش هماهنگی بین اعضای بدنش میتونه به راحتی بایسته، راه بره و حتی بدوه
واقعا اگه این تمرینات منظم و پیاپی نبود که یه جورایی براش نقش تمرینات فیزیوتراپی رو داره(به قول همسرم) ممکن بود بتونه تو یک سالگی راه بیفته؟!
حالا راه رفتن فقط یک مثال بود از این همه کاری که بچه تو سالهای ابتدایی زندگیش یاد میگیره، منظور من از اشاره به این موضوع این بود که بگم داشتن پشتکار خیلی خیلی مهمتر از داشتن هوش و استعداده، این قضیه بین ما ادم بزرگا هم صادقه، زیاد دیدیم ادمهای موفقی رو که دارن بیشتر از پشتکارشون سود میبرن تا هوش و ذکاوتشون، زیاد هم دیدین آدمهای باهوش تنبلی رو که با نداشتن پشتکار کوچکترین سودی از استعداد خدادادیشون نمیبرن
شعار مادرانه ی من مثل همیشه اینه که بیاییم تا میتونیم به جای یاد دادن به بچه ها، از بچه ها یاد بگیریم
.gif){kind=small}
