پسر 75 سانتی متری ِ من

11 مرداد بود، فردای 11/5 ماهگی پسرک، تو خونه نشسته بودیم و از وجودش و شیرین کاریهاش فیض می بردیم که یک دفعه همسری رو کرد به من و گفت مهتاب نکنه قد پسرمون کوتاه باشه؟!

حالا تو پرانتز داشته باشین که همسرم 184 سانتی متره  و خودم 167 سانتی متر  و پسرک بیچارمون هم موقع تولد مثلا  52 سانتی متر بوده

خلاصه از ما اصرار که قدش خوبه  و از اون انکار که نه انگار کوتاهه

البته پر بیراه نمیگفت همسرم، این وروجک یک ماهی میشه که راه میره، معلومه به راه رفتن یه موجود به این کوچکی هنوز عادت نکرده این چشمهای ما

جونم براتون بگه که رفتیم متر آوردیم و مشغول به اندازه گرفتن قدش شدیم

همسرم اندازه گرفت 75 سانتی متر بود

خودم هم تکرار کردم، دقیق همون 75 سانتی متر بود.

دوباره شک کردیم،

"75 سانتی متر؟! کم نیست؟ فقط هفتاد و پنج سانتی متر؟! انگار کمه؟!"

اینها تا چند دقیقه دیالوگهای رد و بدل شده بین ما بود.

من رفتم و کارت واکسنشو آوردم و نمودارهای  رشد رو بررسی کردیم

5 تا نمودار بود، نمودارهای قد تو یک سالگی از حداقل 72 سانتی متر رو نشون میدادن تا حداکثر 80 سانتی متر،

"پسرمون 75 سانتی متره... چرا بیشتر نیست؟ چرا 80 نباشه؟ درسته که از 72 بیشتره اما خب ما که قدمون بلنده چرا قد این بچه نباید بیشتر باشه؟"

اینها هم بخشی دیگه از مکالمات من و جناب همسر بود بعد از دیدن نمودارها.

همسرم کلی دمق شد، اما من زیاد نگران نبودم، قرار بود بریم بیرون برای خرید که با پیش اومدن این مسئله حال ایشون گرفته شد و بالتبع منصرف شدیم.

چند دقیقه بعد دیدم با خوشحالی داره میگه نگاه کن ببین اینجا نوشته که تو یک سالگی قد بچه ها در حدود 75 سانتی متره، رفته بود تو نت دنبال پیدا کردن قد مطلوب این سن بچه ها.

کلی ذوق کرده بود و کلی قربون صدقه ی پسرک میرفت که "قربونت برم که قدت هم مثل همه چیزات استاندارده"

حالا دیگه کجای این بچه استاندارده من هنوز توش موندم

خدایا برای همه چیز شکر