من نبودم دستم بود...
من نبودم دستم بود... نمیدونم این دیگه چه صیغه ایه که وقتی میخواد کاری کنه که در درست یا نادرست بودنش یا ایمن یا خطرناک بودنش شک داره دست ما رو میگیره و به زور هل میده به سمت انجام اون کار؟! مثل ِوقتی که میخواد در ماشین لباسشویی رو براش باز کنیم یا به بخور داغ دست بزنیم.
پسرجان ِ ما در مورد اون شعر براش سوء تفاهم پیش اومده...
" من نبودم دست مامان یا بابام بود..." نه مجید جان...
"من نبودم دستم بود"*
*شنیدم اساس این شعر میخواد مسئله اختیار در انسان رو زیر سوال ببره، درست و غلطشو نمیدونم اما پسر ما که هدف اصلیش از جلو انداختن ما به جای خودش قایم نمودن نیت خودش پشت عمل ماست، یه چیزی تو مایه های همون نفی اختیار خودش و تبرئه نمودن ِ پیشاپیش خودش
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
هنوز به توبیخ و مجازات کردن نرسیده بچمون
در اينجا شاعر پس از طي مراحل فراواني،تقصير رو به صورت غيرمستقيم به گردن بابايش انداخته.ولي گل پسر شما به اين هم قانع نبوده و پا رو فراتر نهاده و به صورت مستقيم از پدر و حتااااااا مادر خودش برلي نيل به اهدافي كه نميخواد مسئوليتش رو بپذيره سود جسته.
در اينجاست كه ميگوييم عليرضا جان تپلي خاله ، باريك(همون باريكلا)
نگو مهتاب جون.من براي پست بالاي شما نظر گذاشتم خودم كه …
بعدا ميام و توضيح ميدم فكرم كجاها مشغوله.دوست ندارم بنويسم.تا وقتي كه به يه جاهايي برسم.از نظر فكري منظورمه
وگرنه اگه ميگم برميگردم بخاطر گل وجود شماست كه هميشه با نظراتتون كلي خوشحالم ميكنين
