پسرهای دوست داشتنی ما

یا شفیع یادمون باشه که خوش قولی بزرگ و کوچیک نمی شناسه ... اگر می خواهیم حرفمون همیشه و همه جا برای فرزندمون برو داشته باشه... اگر می خواهیم فرزندمون روی ما و حرفا و قول هامون حساب باز کنه... اگر می خواهیم همیشه صمیمی ترین دوست ِ فرزندمون باشیم و بمونیم... اگر می خواهیم فرزندمون به حرفمون اهمیت بده و اولین کسی باشیم که باهامون مشورت می کنه... اگر می خواهیم فرزندمون درستکار باشه و درستکار بمونه... اگر می خواهیم فرزندمون بهمون اعتماد کنه... اگر میخواهیم با رفتارمون به طور عملی مبلغ خوبی برای دین خودمون و فرزندمون باشیم... و هزاران اگر ِ دیگر... خوش قول باشیم...یا قول ندیم یا اگر دادیم پاش بمونیم حتی اگه قرار با...

یا صابر نمی دونم چرا از وقتی مادر شده ام با شنیدن ِ صدای ِ گریه ِ بچه ها انگار بر دلم نیشتر می زنند و ناخواسته می خواهم بزنم زیر ِ گریه...با این حساب شاید مواقعی که پسرکم در حضور بقیه گریه سر می دهد همین حال ِ مرا دیگر مادران داشته باشند درحالیکه در آن لحظات  من ِ مادر  صبورترین و بی تفاوت ترینم نسبت به او...البته نه اینکه در صدد آرام نمودنش نباشم اما اوضاع و احوال ِ دلم مطمئنا به منقلبی و آشوبی ِ وقتی صدای گریه ی کودک ِ دیگری را می شنوم هم نیست...   پی نوشت1:این موضوع رو قبلا از زبون زن داداشم شنیده بودم و بعد از تولد پسرم بود که کاملا درکش کردم. پی نوشت2: شاید همین حس ترحم به گریه ی کودکان دیگر است که باعث ...