پسرهای دوست داشتنی ما

یا حنان از روشهای ابداعانه ی من 1 در خوراندن غذا به پسرکم غذا دادن به شیوه ی هواپیما بازیه، این بازی به این شکله که پسرکم مثلا هواپیماست و داره پرواز می کنه و به قول خودش داره می ره دریا، مشهد... و بین راه میاد تا با خوردن ِ یک قاشق غذا تجدید ِ سوخت کنه، جالبه که اولین بار بهش گفتم "هواپیما مواظب باش سقوط نکنیا" و بعد از اون این جمله رو یاد گرفت و هربار خودش با هیجان یادآوری میکنه "سقوط نکنم" البته به زبون مریخی ِ خودش .     وقتی پسرکم غذا یا یک نوع خوراکی (مثلا شکلات، پاستیل یا کشمش و یا در کمال تعجبتون باید بگم "پیازداغ" ) به دهانش مزه بده معمولا شروع ِ خوردنش با خودشه و پایانش با...