روزهای ِ بهشتی ِ اردیبهشتی

چه اسفندها آه!

چه اسفندها دود کردیم

 برای تو ای روز اردیبهشتی

 که گفتند این روزها

 می رسی از همین راه...

 ( قیصر امین پور)

 روستای آق اولر، از ییلاقات زیبای تالش

پی نوشت:

پسرکم این اولین اردیبهشتیه که تو کنارمون هستی و باید بگم عزیزم زندگیمون با وجود تو برامون مثل بهشته 

اردیبهشت

اردیبهشت نام دومین ماه سال و روز دوم هر ماه در گاهشماری اعتدالی خورشیدی است. در اوستا اشاوهیشتا و در پهلوی اشاوهیشت و در فارسی اردیبهشت گفته شده که کلمه ای است مرکب از دو جزء: جزء اول((اشا))از جمله لغاتی است که معنی آن بسیار منبسط است,راستی و درستی,تقدس,قانون و آئین ایزدی,پاکی....و بسیار هم در اوستا به کار برده شده است.جزء دیگر این کلمه که واژه ((وهیشت))باشد. صفت عالی است به معنای بهترین,بهشت فارسی به معنی فردوس از همین کلمه است.در مجموع این کلمه به بهترین راستی و درستی است. در عالم روحانی نماینده صفت راستی و پاکی و تقدس اهورامزداست و در عالم مادی نگهبانی کلیه آتش های روی زمین به او سپرده شده است. در معنی ترکیب لغت اردیبهشت ((مانند بهشت))هم آمده است.

اردیبهشت زیباترین امشا سپند است و نماینده ی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در جهان است. شخص مؤ من اشون یعنی پیرو اشه نامیده می شود. اشه نظم را روی زمین حفظ می کند ، زیرا بیماری و مرگ را سر کوب می کند. اشه حتی نظم دوزخ را هم نگاه می دارد و مراقبت می کند تا دیوان بد کاران را بیشتر از حقشان تنبیه نکند و هماورد اصلی او ایندره (سرکشی ) است که روح ارتداد در انسان است و نظم را از انسان دور می کند.

اشه به معنی تقدس و هشتا به معنی بهترین و والاترین و کاملترین گرامی از زوایات اوستا چنین استنباط میشود که حفظ مقام ، بهترین تقدس و نظم کامل در میان مخلوقات به این امشا سپند سپرده شده است کسب رضایت این امشا سپند بر هر انسانی واجب است .

به موجب یزدان شناسی اوستایی اردیبهشت برای بر انداختن خباثت و مظاهر پلیدی در جهان راستی مأمور است و اهورا مزدا به او کمک می کند تا بیماران را با گیاهان شفا بخش بهبود دهد و مردم بی ادب را با ادب کند و آشوب را دور کند .

اردیبهشت آتش را وسیلهء آزمون قرار می دهد تا پلیدان را از پاکان بشناسد .کما اینکه در اسطوره ی سیاوش پاکدامن را مدد رساند تا از آتش گذر کند و آتش را براو گلستان کرد.اردیبهشت در عالم روحانی نماینده ی صفت راستی و تقدس اهورا مزدا است .

جشن اردی بهشتگان در اردی بهشت روز از اردی بهشت ماه است که نام روز و ماه با هم برابر افتاده است. مطابق گاهنمای قديم که هر ماه سی روز بوده اين جشن در سوم اردی بهشت می باشد ولی مطابق تقويم کنونی که شش ماه اول سال را۳۱ روز حساب کرده و يک روز به فروردين ماه افزوده اند جشن ارديبهشتگان در دوم ارديبهشت واقع می شود . در اين جشن شهرياران بار عام می دادند و موبد موبدان آيينی را که مرسوم بوده برگزار می کرد و همه را اندرز می گفت .

ايرانيان قديم اين روز را جشن می گرفتند و خود را برای قبول صفات اين فرشته مقدس آماده می ساختند .جشن ارديبهشت گان همان عيد گل است که در ميان ساير ملتها با تجليل فراوان بر پا می شود .ابوريحان در باره اين جشن می نويسد: ((ارديبهشت ماه؛روز سوم آن اردی بهشت است و آن عيدی است که ارديبهشتگان نام دارد برای اينکه هر دو نام با هم متفق شده.اردی بهشت به معنی بهترين راستی است ؛بعضی گفته اند بمعنای منتهای خير و خوبی است . ارديبهشت فرشته آتش و نور است و اين دو با او مناسبت دارد و خداوند او را به اين کار موکل کرده و نيز ماموريت داده است علل و امراض را بياری ادويه و اغذيه زائل کندو صدق را از کذب و حق را از باطل تميز دهد .))اينکه ابوريحان فرشته ارديبهشت را تميز دهنده راست و دروغ و حق و باطل تشخيص داده برای اينست که اين فرشته همانطور که گفته شد نماينده راستی و درستی است .