راز خوشبختی زنان
راز خوشبختی زنان پسرم
پسر عزیزم
شاید در هیچ جای دنیا و از هیچکس نشنوی این حرفها رو،
اما من، در چند قدمی این روزهایت به تو خواهم گفت که :
نه پول، نه خونه، نه ماشین و نه جواهر آلات،
نه علم و تحصیلات، نه شغل عالی و نه موقعیت بالای اجتماعی،
نه زیبایی ظاهری، نه خوش هیکل بودن و نه شیک پوشی،
هیچکدومشون به خودی خود نمیتونن به اندازه ی یک لحظه "از ته قلب درک شدن و فهمیده شدن" توسط یک مرد برای همسرش لذتبخش باشه و اونو به عرش اعلی ببره،
حتی اگر اون لحظه پر باشه از اشک و گریه،
پسرم بدون که گریه برای یک زن اجتناب ناپذیره،
یک زن گاهی گریه میکنه نه از سر ناخوشبختیش، بلکه از سر رسیدن به آغوش خوشبختی ای که در دستان همسرشه،
گریه ی زن پلیست با یک دوراهی در میانه اش، اگر بتونی همراهش باشی و همراهیش کنی مقصدتون میشه جایی که برای هردوتون بهشته، واگر همراهش نباشی و تنهاش بذاری، نهایت ِ اون پل میشه تنهایی هردوتون. پس سعی کن این پل براتون بشه پل خوشبختی.
لحظه ی "از ته قلب درک شدن و فهمیده شدن" توسط یک مرد برای همسرش،
لحظه ای که شاید هیچ مردی در طول عمرش نتونه به عمق ارزشش برای یک زن پی ببره،
لحظه ای که با وجود عادی بودنش از دیدگاه مردان برای یک زن بالهایین برای پرواز،
لحظه ای که شاید نبودنش به چشم هیچ مردی نیاد اما بودنش کلید خوشبختیه برای یک زن،
لحظه ای که در عین نامرئی بودنش میتونه بی نظیر ترین هدیه ای باشه که یک مرد به همسرش میده و در جواب عشق بیشتری دریافت می کنه،
لحظه ای که به قول یک نویسنده ی خارجی میشه ازش به عنوان "آفتاب ِعشق گرفتن" تعبیر کرد،
پسرم مراقب باش برای به دست آوردن دل همسرت شاید موارد اولی که نام بردمشون لازم باشه اما به هیچ وجه به تنهایی کافی نیستن،
اما مورد آخر - حداقل به نظر من - میتونه به تنهایی تضمین کننده ی یک زندگی زیبا و پر از عشق باشه،
امیدوارم بتونی در کسب این هنر موفق بشی، پدرت که هنرمند ِ هنرمنده
سلام
الهي هميشه خوشبختي همراه زندگيت باشه
ماشاالله به باباي عليرضا كه هنرمند هنرمنده
الهي موارد اوليه هم در كنار آخري جور باشه تا خوشيهات تكميل باشه دوستم
ممنونم
ان شاء الله برای همه، همه چیز جمع ِجمع باشه گرچه ارزوی دور و درازی اما محال نیست 
اما اصلا دوست ندارم خلاف حس درونی ام کامنتی بگذارم فقط صرف دل خوش کردن دوستان
امیدوارم درکم کنید...
ولی مطمئن باشید من جزء خاموشها اما طرفداران پرو پا قرصتان هستم و از پستهایتان لذت میبرم
حالا که اشاره کردی برای بقیه دوستان هم بگم:
"تا 6 ماه و بلکه تا 9 ماه بچه باید مثل سنجاق سینه به مادرش وصل باشه "
پس خودت هم تجربه ای مشابه داری دیگه
راستش من اون موقع هایی که میذاشتمش متوجه چیزی نمیشدم اما انگار وابستگی این روزهاش به شیر ثمره اون روزهاست
البته هروقت مهمون داشتیم خیلی بدقلقی میکرد و گاهی هم بی مورد اخلاقش بد میشد که هنوزم نفهمیدم علت حالتهاشو، به نظر من خیلی وقتها نمیشه دلیل گریه ها و نا آورمیهای بچه ها به خصوص تو دوران نوزادی رو فهمید
